30 sep Mosselkraker – Rond en platbodem van de maand september 2020
Sjoerd Oskam vaart op de BU 37 – Mosselkraker. Hij is een enthousiast deelnemer aan NK’s en andere zeilwedstrijden, heeft van de zomer genoten van het Wad maar heeft dit jaar de sfeer van gezelligheid eigenlijk wel gemist en kijkt uit naar mooie zeilervaringen en ontmoetingen in 2021.
Hoe ben jij als akeneigenaar verzeild geraakt?
Als mannetje van een jaar of 16 gaf ik zeilles en als ik dan een vissermanaak(je) voorbij zag varen wist ik dat als ik later ‘groot’ zou zijn ik graag zo’n boot wilde. Dat is eigenlijk waar mijn liefde voor dergelijke schepen begon. Ik had toen nog geen idee dat het er ook ooit van zou komen. Ik huurde als bedrijfsactiviteit voor de zaak wel eens wat botters en op mijn 30e kochten we in een dolle bui met een paar mensen een kajuitbotter. Het zeilen op een platbodem was begonnen. Na een aantal jaar zag ik dat het hebben van een boot met meerdere mensen in ons geval niet was wat ik wilde en dat een houten schip ook erg veel werk betekende.
Ik heb een beetje een vreemde eigenschap om iets aan te pakken waar uitdaging in zit en waar ik een project van kan maken. Zo lag er in Winsum (Groningen) in een hal een romp van een vissermanaak te koop. Een onderwijzer had deze in 1996 laten bouwen met het idee hem zelf verder af te bouwen, maar daar was het nooit van gekomen. Het model sprak mij erg aan. Het is een klassiek, traditioneel de Boer ontwerp van 11,50 meter, gebouwd bij de gebroeders Hummel te Lemmer. Een casco kon je het toen eigenlijk nog niet noemen want er zat niet eens een kuipvloer in. Deze werd er gelukkig in de winter van 2014 met nog wat andere zaken bij SRF in Harlingen ingelast en zo maakten we er een zeilklaar schip van. In de winter van 2015 timmerde een bevriende scheepstimmerman met ons het interieur in en zo konden we vanaf dat moment gaan zeilen met onze BU37 – Mosselkraker.
Dus wij zijn de tweede eigenaar van het schip maar de eersten die het schip zeilklaar hebben gemaakt en er ook daadwerkelijk mee varen en zeilen. Achteraf was het best een groot project waarbij we zonder ervaring een schip gingen (laten) afbouwen; we hebben er in elk geval veel van geleerd ;-). Nog steeds passen we dingen aan met de ervaringen die we opdoen en gelukkig is dit erg leuk om te doen. Het is een stoer schip: degelijk, zonder poespas. Om een schip goed te kunnen trimmen, moet je wel bepaalde aanpassingen en compromissen moet doen.
En je noemde al even de naam, BU 37 – Mosselkraker, waar komt dat vandaan?
Omdat we actief waren in de bruine vloot van Spakenburg kozen we ervoor dat dat onze thuishaven zou worden. Voor ons goed bereikbaar en een gezellige haven met een actieve vereniging. Natuurlijk moest onze aak ook een visserrijnummer (BU) krijgen. Dat gaat in Bunschoten – Spakenburg nog best (een soort van) officieel. We hadden begrepen dat twee weduwen graag weer het familienummer BU37 terug zou willen zien in de haven en dus vroegen we of zij het leuk zouden vinden als ons schip dit nummer kreeg. De dames op leeftijd (80+) doopten in klederdracht zo de BU37. We hebben onze aak nog een extra naam gegeven: Mosselkraker. Een prachtige en eigenzinnige vis die we regelmatig in Zuid-Afrika vangen. Hij kraakt met een bek vol tanden de mossels van de rotsen. Om de strijd met deze vis te winnen moet je goed tegen je verlies kunnen want de meesten krijg je niet uit het wilde oceaanwater tegen de rotskusten vol met mosselbanken gehaald. Toen me dit toch weer eens een keer lukte zei ik tegen onze Zuid-Afrikaanse vrienden dat ik de boot Mosselkraker zou noemen; zo is deze naam dus gekomen. Sommige vieze oude mannetjes leggen de naam nogal eens anders uit …
Wie is de bemanning van de BU 37 – Mosselkraker?
Ieder dinsdagavond in het zeilseizoen varen we de wedstrijden op het Eemmeer. Er wordt in de klassen botters, aken en overige schepen een jaarcompetitie gevaren. Dit doen we met familie en vrienden: twee broers, mijn moeder, drie vrienden en mijn vrouw en ik. De eerste paar jaar kwamen we er iedere keer bijna tien minuten achteraan zeilen, maar inmiddels verdedigen we voor het derde jaar op rij onze 1e plek. De weekendwedstijden varen we meer met vrienden en gelegenheidsbemanning door dat van de vaste club enkele rekening moeten houden met hun jonge gezinnen en niet alle weekenden meekunnen.
Om het jaar varen we een paar weken naar het Wad om daar te genieten van de prachtige uitzichten het droogvallen, bezoeken van eilanden en de prachtige stranden. Wat mij betreft zijn dit de mooiste vakanties; zeker met het weer dat we afgelopen vakantiemaanden hadden. Maar om het voor iedereen leuk te houden wisselen we dus per jaar af. Daarnaast natuurlijk de weekendjes weg; soms vaar ik met gasten uit mijn netwerk als teamuitje, een vergadering of iets dergelijks en een keer per jaar varen we voor Stichting Opkikker vanaf de Eemhof als ‘piratenboot’.
Wat is jullie mooiste NK-herinnering?
De mooiste NK-herinnering was misschien wel die van de eerste keer meedoen zo’n 3 of 4 jaar geleden. Je komt aanvaren in Muiden met een prachtige verzameling schepen, de controles waarover je al veel verhalen hebt gehoord en dan natuurlijk het starten op de wedstrijden zelf. Wat mij betreft mogen we wel 10 keer per dag starten op zo’n NK – heerlijk! Positie kiezen, volgens het boekje of net even anders. Dat is elke keer een prachtige uitdaging.
Omdat ik nog nooit op een dergelijk NK was geweest en wel aan botterevenementen deelnam wist ik niet goed hoe het ging bevallen in dit deelnemersveld. Maar gelukkig herinner ik me veel gezellige avonden met fijne mensen. Luidruchtig en gezellig ’s avonds: maar goed, ‘s avonds een vent, ‘s ochtends weer paraat voor een nieuw avontuur.
Heb je mooie plannen voor de rest van het seizoen of zijn er dingen die volgend jaar hoog op het wensenlijstje staan?
We hebben de luxe dat we ’s winters de boot naar huis kunnen laten brengen en dat we naast onze schuur kunnen klussen. Op deze manier doen we altijd veel (kleinere) aanpassingen in de winter met elkaar. In februari en maart hebben we hard gewerkt, en we hadden nog veel meer kunnen doen. Doordat de haven hier dicht leek te gaan, hebben we ‘m toch eerder te water gelaten en zodoende kunnen we vanaf het begin van het seizoen alweer fijn zeilen.
Ik vind het natuurlijk jammer dat de wedstrijden niet doorgaan, toch gingen we iedere ‘wedstrijd’-dinsdag gewoon toch het water op om samen te oefenen en bijna altijd was dat met meer dan 3 personen. Op een avond stopte er een motoragent op de dijk die foto’s van ons maakte. Het is toch gek wat situaties dan met je doen in deze tijd; de argwaan, de angst voor boetes. Ik hoop dat we in 2021 gewoon de wedstrijden kunnen varen ook al moet dat met een aangepast walprogramma. Gelukkig zijn we op vakantie nogal wat zeil-bekenden tegengekomen en hebben daar een deel van de gezelligheid daar ingehaald. In het seizoen heb ik nog wel eens gedacht: ‘waarom spreken we niet met een aantal boten af in een bepaald weekend. Ergens lekker voor anker liggen ‘s avonds en overdag een mooi stuk of parcours zeilen?’ Dit hebben we met een aantal bekenden gedaan, maar als er begin volgend jaar nog geen officiële wedstrijden gehouden worden, zou ik zo een dergelijke gelegenheid wel leuk vinden. Rekening houdend met de situatie en toch het zeilplezier!
Dat is een goed idee hopelijk kunnen we volgend jaar gewoon weer starten! Heb je nog een tip voor andere R&P zeilers?
Eigenlijk ben ik degene die erg veel van anderen leer, gezien het aantal jaren ervaring van vele andere R&P zeilers. Ik merk dat ik niet bang ben en dat dit helpt om naar nieuwe plekken te gaan en bijvoorbeeld op het wad droog te vallen op plaatsen waar je lekker alleen ligt. Onze deelname aan de Zachtebedrace heeft mij heel erg geholpen de boot beter te leren kennen en meer op het wad te durven en vooral minder bang te zijn voor het onbekende. Als je zelf niet met je schip mee wilt of kunt doen, kun je altijd bij ons aan boord stappen of wellicht bij de een andere deelnemer van uit de R&P club.
Als voorzitter van de Zuidwal wedstrijden organiseren we op het Eemmeer voor Spakenburg ieder Hemelvaartweekend (vrijdag en zaterdag) de grootste Botterwedstrijd van Nederland met zo’n 40-50 botters. Er is dan ook een klasse voor Aken en Schouwen. Ik nodig jullie graag uit om daar eens bij aanwezig te zijn. Een lekkere fanatieke wedstijd met een prachtig historisch wedstrijdveld van Botters om je heen en een gezellig volle haven. Hopelijk gaat dit volgend jaar weer gewoon door. Die sfeer van gezelligheid heb ik eigenlijk wel gemist en ik kijk uit naar mooie zeilervaringen en ontmoetingen in 2021.
