31 mei HA12 De Schollevaar – Rond en platbodem van de maand mei 2021
Sebald van Royen vaart sinds 2014 met de HA12 De Schollevaar, en was daarvoor al een enthousiast deelnemer aan het NK met zijn vorige schip, de Festina Lente. Daarnaast is Sebald de voorzitter van de technische commissie van onze klassenorganisatie. Hoog tijd om de HA12 De Schollevaar te vragen als rond- en platbodem van de maand! Sebald vertelt ons zijn verhaal.
Kun je ons iets vertellen over het schip?
We hebben in het verleden vele jaren gevaren met onze eerste Lemsteraak, de Festina Lente (VB 175) Daar hebben we prachtige vakanties op gevierd en mooie zeiltochten gemaakt met ons gezin. Daarnaast ben ik met de Festina Lente met een groep vrienden begonnen wedstrijd te varen in de VB klasse. Ik was in die tijd al onder de indruk van de visserman aken die ook in die klasse meevaren. In 2010 had Chris Beuker samen met Martijn van Schaik en SRF een casco van een nieuw ontwerp gemaakt, een 11,85 m lange visserman aak. Het casco was te zien op de Klassieke Schepenbeurs van dat jaar. Ik heb het casco gezien en begon langzaam te dromen over het zelf laten bouwen van zo een schip. Het mooie van het ontwerp van Martijn van Schaik is dat het een comfortabel schip is in visserman uitvoering (met bijvoorbeeld stahoogte in de kajuit) maar toch goed hanteerbaar met twee personen en hij valt nog in de VB klasse. In 2013 belde Chris Beuker mij op met de mededeling dat het betreffende casco te koop stond. Annet en ik hebben er niet heel lang over nagedacht, maar zijn het avontuur aangegaan. In het najaar en de winter van 2013 en 2014 reed ik iedere week op zaterdag op en neer naar Harlingen, waar ons schip werd afgebouwd bij SRF – ik vond dat een prachtige tijd. Samen met de experts uitzoeken hoe je het precies wilt hebben en dan het resultaat langzaamaan vorm zien krijgen. In het voorjaar van 2014 hebben we de HA12 eerst naar Grouw gevaren, waar Molenaar het schip getuigd heeft. Na de doop in april hebben we onze maidentocht naar Terschelling gemaakt. En vrij snel daarna al deelgenomen aan een onstuimige HT-race in juni. En hoewel we zeer terughouden gevaren hebben (geen kluiver gezet) werden we tot onze stomme verbazing nog eerste ook. Dat beloofde wat voor de toekomst.
Het casco had van SRF al het visserijnummer HA12 gekregen, dat hebben we zo gelaten. De naam is geïnspireerd door de prachtige verschijning van de aalscholver die over het water vliegt of zijn vleugels staat te drogen in de karakteristieke houding. De Aalscholver wordt ook wel Schollevaar genoemd, waarbij deze twee namen exact dezelfde letters hebben. Dat is dan weer een klein eerbetoon aan mijn vader die net na de doop van onze boot is overleden. Hij had de grappige eigenschap dat hij onbewust woorden kon verhaspelen naar nieuwe woorden met exact dezelfde letters (Stroopwafel werd Strafelwoop)
En wie is de bemanning van de HA12 – De Schollevaar?
De Schollevaar kent meerdere bemanningen. De basis zijn mijn vrouw Annet en ik. Wij varen samen vele korte en langere vakanties met het schip, het liefst op de Waddenzee. Dat is zo een prachtig en intrigerend gebied met het water dat komt en gaat. Ook is het goed mogelijk om rustige en beschutte routes te varen (het IJsselmeer vinden wij maar vaak een klotsbak…). Ankeren op stille plekken of droogvallen zijn vast onderdelen van onze tochten. Maar het schip leent zich ook heel goed om prachtige tochten door de Friese en Groningse wateren te maken. Op onze tochten gaan vaak onze kinderen een paar dagen mee (ze studeren beide en zijn uit huis) of andere familie of vrienden stappen een paar dagen aan boord. Dat is het gezellige van het varen in Nederland.
Zelf heb ik het zeilen van mijn vader geleerd. Mijn ouders begonnen met het huren van bootjes in Friesland nog voor wij geboren waren. Als gezin met 4 kinderen hebben wij vele vakanties doorgebracht op de Friese wateren. Altijd in een schip van 8 tot 8,50 meter (een Friendship 28 was de eerste eigen boot van mijn vader). Ik kan me bijna niet meer voorstellen hoe we het zonder al te grote ruzies op een boot van die afmeting 3 weken volhielden met elkaar. Later zijn er grotere boten gekomen en hebben we met mijn vader verschillende landen zeilend bezocht. Zelf heb ik ook lesgegeven op een zeilschool. Mijn twee kinderen hebben dat overgenomen en zijn nu ook instructeur en nemen de Schollevaar met vrienden zelfstandig mee. Prachtig om te zien hoe zo een boot ook veel plezier voor de volgende generatie oplevert.
En dan is er natuurlijk mijn wedstrijdbemanning van een groep vrienden. We zijn een beetje fanatiek, maar hebben vooral veel plezier met elkaar in het wedstrijdvaren. Zelf leer ik ook weer heel veel over de groepsdynamiek aan boord tijdens een wedstrijd, die ik weer mooi in mijn dagelijks werk kan gebruiken.
Wat is jullie mooiste NK-herinnering?
We hebben vele mooie herinneringen aan de NK’s. Voor ons waren de eerste jaren met de Festina Lente in Monnickendam. En de laatste jaren vanuit Muiden. Met de Festina Lente voeren we meestal achter in het veld, maar hebben we een keer met een gedurfde stuurboord start het gehele startveld achter ons gelaten. Dat was wel een mooie actie, maar die heeft helaas niet tot een hoge klassering geleid.
Met de Schollevaar zijn we in 2016 Nederlands Kampioen geworden, dat was wel een heel mooi resultaat. Maar de meest spanende wedstrijd was toch wel de laatste langebaan wedstrijd van het NK in 2017. We lagen op punten gelijk met de Heks. Door de weinige wind, konden wij vooruit varen in de aandewindse rakken, maar haalde de Heks ons telkens in op de ruime- en voordewindse rakken met hun halfwinder. Het laatste kruisrak naar de finish lag ik vlak achter de Heks maar kon ik weer sneller varen. Doordat zij zeer tactisch steeds boven mij mee gingen in de overstag manoeuvres, kon ik ze maar niet voorbijkomen. Ik vind het nog steeds jammer dat ik dat jaar door het slimme tactische varen van de concurrent net tweede ben geworden, maar ik heb er wel weer heel veel van geleerd.
Heb je mooie plannen voor de winter of volgend seizoen?
Komend seizoen gaan we net als volgend jaar veel op pad met onze boot. Een week met Pasen en het Hemelvaartweekend hebben we er al op zitten. Komende zomer misschien een aantal weken naar het Duitse Wad, met goede vrienden van ons die zelf met een prachtige zeilsloep varen (De Vijfde Meid) Het varen met onze eigen boot is een voorrecht in deze Corona pandemie en beperkingen. Het is makkelijk, veilig en zeer ontspannend om zo met je eigen boot het water op te kunnen gaan. Daar genieten we enorm van.
En natuurlijk hoop ik dat er weer wat wedstrijden gevaren kunnen gaan worden. We hebben zeker onze zinnen op het najaar, met het NK gezet. Ik hoop dat het met het scannen van onze boot voor wat betreft de TVF ook weer wat competitiever wordt, de afgelopen jaren hadden we grote moeite om voor in het veld mee te varen met onze nieuwe handicap.
Heb je een tip voor andere R&P zeilers?
Afgelopen zomer hebben we het laatste deel van het Nederlandse Wad verkend, waar we nog niet waren geweest. De Dollard. Met prachtige plaatsen als Termunterzijl en de sluis van Nieuw Statenzijl aan het eind van een prachtige geul door het natuurgebied van de Dollard, is dit ook een mooi gebied om te ontdekken.
Artikel Spiegel der Zeilvaart: HA12 Voldaan aan de verwachting.